शुक्रवार, २३ सप्टेंबर, २०११

कोणास ठाऊक ?



किती सहज मी तिच्याकडे पाहिले
किती सहज मी हसलो
ती मला लाजली का माझ्या डोळ्यांना
कोणास ठाऊक ?

किती सहज मी कॉफी विचारली
किती अलगद ती गाडीवर बसली
तिला काय वाटत असेल
कोणास ठाऊक ?

किती सहज मी म्हणालो
तू आवडतेस खूप
केसांत अलगद हात फिरवून
उत्तर दिले होतेस गपचूप
ओठ हलले होते तिचे
पण शब्द कुठे गेले
कोणास ठाऊक ?

किती सहज "चालले" म्हणाली
आता कधी भेट होईल
माहीत नाही म्हणाली
किती वेगळी होती ती
वाऱ्याची झुळूक ती
चाफ्याची दरवळ ती
स्वातीचा पाऊस ती
कॉफीची आठवण ती
कुठे गेली ?
कोणास ठाऊक ?

सोमवार, १२ सप्टेंबर, २०११

पुन्हा एकदा !


नाते लपलेले
जरासे जपलेले
शांत झोपलेले
बाळासारखे !

सगळे काही न बोललेले
सल असे जाणवलेले
हवेहवेसे भोगलेले
विरहासारखे !

उद्याची मी वाट पाहतो
सूर्याआधी तुला पाहतो
कसे ते मी न सांगतो
कस्तुरीसारखे !

का ही हुरहूर अजून दाटते
कसेकसेसे मला वाटते
तशीच तू  आता आठवते
स्वप्नपरीसारखी !
                               - उन्मेष

गुरुवार, १ सप्टेंबर, २०११

मी काही उगाच येत नाही (पावसाचे स्वगत)


मी काही उगाच येत नाही
मी काही तुम्हाला त्रासही  देत नाही
आषाढात फक्त माझे स्वागत करता
आणि धरणे तुमची भरली
की मला दूषणे का देता
अवघी धरती मला फुलवायची असते
कितीतरी फुलांना जन्म द्यायचा असतो
फक्त तुमच्यासाठी मी येत नाही
मी काही उगाच येत नाही

मी चिखल करतो ना, मान्य
मी चिकचिक करतो ना, कबूल
पण मला फक्त तुमचा विचार करून नाही रे चालत
तुमच्या हाकेला जसा मी येतो
वैशाख वणवा जसा मी संपवतो
तशा हाका मला खूप ऐकायच्या असतात
सर्वांच्याच विहिरी मला भरायच्या असतात
मी काही उगाच येत नाही
मुसळधार उगाच कोसळत नाही

वेळ आली की माणूस जातो ना
माझी सुद्धा वेळ येते
ती तुम्हाला माहीत सुद्धा आहे
माझे तर वय सुद्धा ठरलेले आहे
नऊ नक्षत्रे ! बास !
त्यानंतर मला पुनर्जन्म घेण्यासाठी
अठरा नक्षत्रे थांबावं लागतं,
माझं वय नक्षत्रांत मोजा,
महिन्यांत नको, मग बघा
मी नियम मोडून वागत नाही
मी काही उगाच येत नाही

ठरवून दिलेले जीवन निसर्गाने
ते "जीवन" तुम्हाला देत जगतो
तुमचे आशीर्वाद , तुमचे शाप
सगळे घेऊन परत जातो
पुढच्या जन्मात मात्र मला
मागच्या जन्माचा आठवतं बरं का
पण सूड मी तुमचा कधीच घेत नाही
बरसायचे काम मी सोडत नाही
आणि हो , मी काही उगाच येत नाही.
                                                            - उन्मेष