देवांच्या देशात ("ग्रीस"हल) : ग्रीक आतिथ्य

 

दिवस दुसरा : २९ ऑगस्ट २०२१, ग्रीक आतिथ्य

सकाळी सुट्टीमध्ये उठायला हवे तसे निवांत उशीर उठलो. अथेन्समधील एका "अर्क" नावाच्या हॉटेल मधे कॉफी साठी गेलो. हे हॉटेल समुद्राजवळ आहे. तेथे लाटा पायाशी खेळतील अशी जागा पकडून आम्ही कोल्ड कॉफी मागवली.

अर्क हॉटेल , अथेन्स 

फ्रेदो कापोचिनो (म्हणजे थंड cappucino ) हे ग्रीक उन्हाळी पेय आमचे लाडके पेय झाले. सूर्य चांगलीच आग ओकत होता. सुमारे ३२ ° सेल्सियस एवढेतरी तापमान असेल. आमची पहिली कॉफी संपेपर्यंत लिओनार्डोस तेथे पोचला. लिओ आणि मी दोघेही एकत्र ॲम्स्टरडॅममधे पीएचडी करत आहोत. लिओ सध्या अथेन्समधे असल्याने त्याला भेटायचा योग जुळून आला होता. अजून एक " कॉफी विथ लिओ" करुन आम्ही " अर्क" हॉटेलमधील कॉफीचे सर्व अर्क अनुभवले.

शहरात फेरफटका मारता मारता लिओ च्या प्रेयसी निकीला भेटलो आणि पुन्हा एका हॉटेलमधे पेयपान करण्यासाठी गेलो.

(डावीकडून) नाथन, वासिलीस, निकी आणि लिओनार्दोस

दुपारी वासिलीस च्या आईबाबांच्या घरी जेवायला जायचे असल्याने नाश्ता टाळला होता आणित्यांच्या घरी पोचताच तो निर्णय योग्य च होता असे वाटून गेले. वासिलीस च्या आईने नाना तऱ्हेचे पदार्थ बनवून टेबल सजवले होते. दाकोस, ग्रीक सॅलड, मॅश्ड डाळ, भरल्या भोपळी मिरच्या, भरले टोमॅटो, फेटा चीज, तळलेली झुकिनी आणि नाथन साठी खास बोकडाचे मटण.

भरली भोपळी मिरची आणि भरले टोमॅटो 

वासिलीस चे बाबा उत्तम इंग्रजीमधे बोलू शकत होते. त्याची आई मात्र eat आणि thank you व्यतिरिक्त फारसे बोलत नव्हती. तिच्या आग्रहाला मात्र सुमार नव्हता. माझे किंवा नाथन चे ताट जरा जरी मोकळे झाले की तेथे नवीन पदार्थ जादूच्या थाळी सारखा प्रकट होत असे. वासिलीस ने मध्यस्थी केली तेव्हा कुठे ताट पूर्ण संपवता आले. वासिलीस चे बाबा कुठल्याश्या विमा कंपनी मधे अनेक वर्ष काम करुन निवृत्त झाले होते. बरेच जगसुद्धा फिरलेले होते. आता निवृत्त झाल्यानंतरही त्यांनी स्वतःला छान गुंतवून ठेवले होते. त्यांना लाकडी मूर्ती किंवा प्रतिकृती करण्याचा छंद होता. त्यांच्या खोलीत आणि दिवाणखान्यात लाकडी कोरीव काम केलेल्या अनेक सुबक मूर्ती आणि रेखीव प्रतिकृती होत्या.

वासिलीस च्या बाबांनी बनवलेली लाकडी चित्रे 

त्यांनी एवढे सगळे दाखवल्यानंतर त्याची आई कशी मागे राहील ? तिनेही स्वतः विणलेल्या आणि सुंदर भरतकाम केलेल्या नक्षीदार सतरंज्या दाखवल्या. अर्थात आम्ही दोन्हीची वाहवा केली.
जेवणानंतर मिष्टान्न म्हणून एक वेगळा मेनूच होता : त्यात केक, फळे आणि आईस्क्रीम यांचा समावेश होता. चॉकलेट्स आम्ही नम्रपणे नाकारली.
वासिलीस च्या आईबाबांना उदबत्तीचा पुडा स्मरणिका म्हणून देऊन त्यांचा निरोप घेतला.

वासिलीस चे कुटुंब आणि नाथन 

एवढे जड जेवण झाल्यावर शतपावली ऐवजी चांगली दशलक्षपावली झाली असती तरी हरकत नव्हती. वासिलीस च्या एका मैत्रिणीला, एलेनाला बरोबर घेऊन आम्ही कारने अथेन्सच्या मध्यवर्ती भागात पोचलो. त्या भागाला Acropolis म्हणतात. acro म्हणजे शिखर किंवा माथा आणि polis म्हणजे शहर. शहराचे शिखर म्हणून मिरवणारी एक टेकडी इथे आहे. या टेकडीवर जुन्या किल्ल्याचेअवशेष आहेत. ते बघायला एक दिवस सुद्धा पुरला नसता. म्हणून आम्ही त्या टेकडीला प्रदक्षिणा घालायची असे ठरवले. एलेना तेथील शाळेत रसायनशास्त्र शिकवत होती आणि एकंदरीतच हुशार आणि मनमिळाऊ दिसत होती. तिला टेकडीचा भागही चांगलाच माहीत होता. तीच आमची वाटाडी झाली. प्राचीन ग्रीक मधे त्या टेकडी चा वापर कसा केला जात होता, माथ्यावरील किल्ल्यावर जाण्यासाठी कशा शेकडोवाटा आहेत अशी रोचक माहिती तिने दिली.

किल्ल्यावर जाणारी एक सुंदर वाट 

वाटेत एक दुतर्फा दुकाने असलेले अनेक बोळ होते. त्यापैकी एकात शिरुन मी पट्कन गॉगल्स विकत घेतले. मी बरोबर आणलेल्या गॉगल्स ची काडी तुटल्यामुळे अशी काही सोय करणे भाग होते. गॉगल्स शिवाय मी बीच वर फोटो कसे काढून घेणार होतो!? ही अत्यावश्यक खरेदी झाल्यावर आम्ही एका छोटेखानी हॉटेलमधे कॉफी साठी गेलो.
नंतर टेकडी वरील आडवाटा आणि त्यावर पायऱ्या पायऱ्यांगणिक वाटेत पसरलेली उपहारगृहे , मांडलेल्या रंगीबेरंगी टेबल- खुर्च्या हे सर्व बघत शहराकडे निघालो.

चौकाचौकात जुन्या वास्तू, भग्नावशेष, फुटके बुरुज हे सर्व सळया लावून सुरक्षित केले होते.

अथेन्स मधील काही भग्न अवशेष  

त्यातून कुठे जागा उरली तर तेथे आधुनिक इमारती किंवा दुकाने. पर्यटकांची ही गर्दी उसळली होती. आमच्याबरोबर स्थानिक असल्यामुळे आम्ही निश्चिंत होतो. वासिलीस आणि एलेना आम्हाला बरोब्बर छोट्याछोट्या गल्लीबोळातून मार्ग काढत इच्छित स्थळी नेत होते.
आमचे पुढील प्रेक्षणीय स्थळ होते Couleur Locale नावाचा रूफ टॉप कॉकटेल बार ! तेथे जाण्यासाठी चांगला तासभर रांगेत उभे रहावे लागले. वाट बघत असताना वासिलीस ने माझ्या गॉगल्स ची काडी दुरुस्त करुन आणली. हा रूफ टॉप बार मात्र खास होता.
टेकाडमाथ्यावरील किल्ला दिव्यांच्या रोषणाईत खूपच सुरेख दिसत होता.

रूफ टॉप बार वरून दिसणारा किल्ला 

ते सुंदर दृश्य बघत , चविष्ट अशा कॉकटेल चे घुटके घेत घेत गप्पागोष्टी करणे यात वेळ कसा गेला कळलेच नाही.
मध्यरात्रीच्या सुमारास घरी परतलो आणि वायफळ गप्पा करत झोपी गेलो.
(क्रमशः)